ظهور یوتیوب، راه اندازی ای پلیر بی بی سی و تغییر راهبرد نتفلیکس از توزیع پستی به توزیع اینترنتی محتوا در فواصل سال‌های 2006 تا 2007 آغازگر معرفی سامانه های اینترنتی ویدیوی درخواستی(VOD) و تلویزیون های اینترنتی بود.
رشد سریع دسترسی به اینترنت پرسرعت، افزایش مالکیت تلفن همراه هوشمند و اقبال به خرید تلویزیون های هوشمند، تکثر این سرویس ها را در زیست بوم رسانه تقویت کرد.
در این بین، با تکثر سرویس‌های خصوصی، رقابت میان بازیگران بیش از قبل جدی شد. بازیران بزرگ این صنعت در کشورهای مختلف با تعریف راهبردهای خود در سطح بین المللی پس از چندی به بازارهای بین المللی وارد شدند و دیگر یک بازیگر داخلی یا منطقه ای نبودند.
طبیعتاً وقتی صحبت از سرویس‌های ویدئویی مبتنی بر تقاضای بین المللی می‌شود، اولین و مطرح‌ترین بازیگر آن نتفلیکس است. بازیگری که احتمال حضور کمرنگ آن در ایران نیز حس می شود.
